zondag 16 september 2018

Een klein en perfect mensje



21 augustus 2018

Twaalf weken lang zaten Michael en ik in spanning: 'Zou het deze keer wel goed blijven gaan?' Elke avond brandde ik een kaarsje voor het slapengaan en legde ik mijn handen op mijn buik om zo alle liefde die ik in me had naar mijn buik te sturen. Ondertussen moest ik steeds meer mijn best doen om mijn groeiende buik te verbergen en stelde de één na de ander vragen zoals wanneer we weer gingen beginnen met het traject en waarom ik op een feestje geen alcohol dronk. Ik denk dat ik nog nooit zoveel heb gelogen als in deze drie maanden.

Maar, nu weet dus iedereen het, en dat is toch wel een beetje raar. Linda nieuws heeft zelfs contact met me opgenomen en er is nu een interview dat heel Facebook overgaat. Heel spannend, maar ik ben er superblij mee. Ik hoop dat het mensen de kracht geeft om nooit op te geven. Als wij hadden opgegeven, hadden we hier nu niet gestaan.

Als mensen erover praten met me, denk ik toch af en toe nog, stel dat het misgaat, dan moet ik dat weer aan iedereen vertellen. Een hele rare kronkel, maar dat soort dingen krijg je gewoon als je de dingen mee hebt gemaakt die wij mee hebben gemaakt. Toch kan ik er nu toch wel echt van genieten. Ik wist gewoon dat - als we maar doorvochten - we op dit punt zouden komen, en het is waarheid gebleken!

Vandaag ben ik ruim 18 weken zwanger en is het tijd voor de tweede termijnecho, de 20-wekenecho. Bij deze echo wordt de kleine aan alle kanten nagekeken en, als het goed is, horen we ook het geslacht! Het meest belangrijke is natuurlijk dat alles goed is, maar ik ben ook supernieuwsgierig naar hoe hij of zij er nu uitziet!

Op de echo zien we al snel dat de kleine helemaal onderin de baarmoeder dubbelgevouwen ligt met het hoofd tussen de voeten. De optimale positie om alles goed te kunnen bekijken, maar niet heus. Natuurlijk, vier maanden voor de geboorte is hij of zij al net zo eigenwijs als beide ouders bij elkaar. 

Een uur verder met een hoop geduw en heen en weer gedraai - op de ene zij, op de andere zij, even wachten, even naar het toilet - heeft de verloskundige toch alles kunnen zien. En alles is helemaal perfect, zoals het hoort te zijn.

De verloskundige geeft aan dat ze het geslacht al heeft gezien en ik zeg dat ik denk het ook gezien te hebben. Ze vraagt me wat ik gezien denk te hebben. 'Het is een meisje'. De verloskundige glimlacht en knikt. Stralend kijk ik Michael aan en stralend kijkt hij terug. We krijgen een meisje, een klein, perfect meisje. 

4 opmerkingen:

  1. Lieve patty
    Wat leuk een meisje!! Ik ben ook een meisjes mama! Super leuk om nu gericht te kunnen kijken naar echte meiden spulletjes! Geniet van de 2e helft van je zwangerschap! Ga het interview eens opzoeken. Kijk een paar keer per week op je blog dus volg je op de voet! X saskia

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hey Saskia,
      Zo lief, je reacties steeds! Wij genieten nog steeds volop :)
      Dank je wel!

      Lieve groetjes,
      Patty

      Verwijderen
  2. Onze kinderwens is door mijn endometriose ook nog niet vervuld. Jullie verhaal geeft inderdaad zoveel hoop en kracht om door te gaan! Dank dus voor het delen. En geniet nu maar van het minimeisje in je buik. Het is jullie zo gegund! xC

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat lief, dank je wel. Ik wens je alle geluk toe en hoop dat jouw wens ook uit mag komen!

      Lieve groetjes,

      Patty

      Verwijderen