woensdag 2 september 2020

Post zwangerschap




De laatste keer dat ik een blog schreef, was het maart 2019, zo'n anderhalf jaar geleden. Ik schreef toen dat het eindelijk gelukt was om een kindje te krijgen en dat we al twee maanden van Emi mochten genieten.

Ondertussen mogen we al ruim anderhalf jaar van onze enthousiaste, onderzoekende en humoristische dochter genieten. Ze is een lekkere dame met pit en dat past eigenlijk wel bij de weg die we hebben afgelegd tot haar komst en onze eigen persoonlijkheidstrekken. 

Een jaar geleden zijn we van Julianadorp naar Heerhugowaard verhuisd, waar we echt ons plekje hebben gevonden. 


Na de bevalling heb ik een gesprek met de arts gehad in verband met het onderdrukken van de endometriose. Een operatie behoort nog steeds tot de mogelijkheden, maar is niet zonder risico's en dit wil ik pas doen als we zeker weten dat een volgende zwangerschap geen optie meer is. 

Dan blijven er een paar opties over. Een spiraaltje, dit was voor mij meteen een 'no-go'. Ik heb van andere mensen gehoord dat het zetten en verwijderen erg pijnlijk is en ik heb al genoeg 'gesodemieter' aan mijn lijf gehad, de afgelopen jaren. Optie twee is een implanon, een soort hormonenstaafje welke onder de huid ingebracht wordt. Ook geen optie voor mij, want deze vorm van medicatie heeft een lange werktijd en als we toe zijn aan een volgende poging zwanger te worden, wil ik niet dat ik weer moet gaan zitten wachten tot het uitgewerkt is. 

Dan blijft optie 3 over: de anticonceptiepil. Deze slik ik chronisch, dus zonder stopweek. Het voordeel is dat de pil de endometriose onderdrukt. Nadeel is dat het me extra moeite kost om die laatste zwangerschapskilo's kwijt te raken en dat die hormonen ook wel wat met je stemming doen.... 
Het is alleen helaas nu even niet anders, het is kiezen uit een aantal 'kwaden'. 

Het pilgebruik in combinatie met een beetje opletten wat ik eet, zorgt ervoor dat de endometriose zich aardig rustig houdt. Natuurlijk ervaar ik nog wel klachten, maar ik kan tenminste wel aardig normaal functioneren en als dat op dit moment het meest haalbare is, doen we het daar gewoon mee. 

1 opmerking:

  1. Ik kan nog steeds niet geloven dat ik niet weet waar ik moet beginnen, mijn naam is Juan, ik ben 36 jaar oud ik kreeg de diagnose genitale herpesziekte, ik verloor alle hoop in het leven, maar net als alle andere zocht ik nog steeds naar een genezing zelfs op internet en daar ontmoet ik Dr. Ogala ik kon het eerst niet geloven maar ook mijn schok na enige toediening van zijn kruidengeneesmiddelen ik ben zo blij om te zeggen dat ik nu genezen ben ik moet dit wonderbaarlijke delen ervaring, dus ik zeg tegen alle anderen met genitale herpesziekten, neem voor een beter leven en een beter milieu contact op met Dr ogala via e-mail: ogalasolutiontemple@gmail.com je kunt ook bellen of WhatsApp +2348052394128

    BeantwoordenVerwijderen