Ons liedje

Muziek is mijn leven en mijn leven is muziek. Uiteraard hebben Emi en ik dus een liedje, ons liedje. 

De meeste mensen die mij goed kennen, weten meteen welk liedje ik dan bedoel. Nee, niet 'Sweet child o' mine' van Guns 'n Roses, al staat die met stip op 2. Maar ons echte liedje is 'Don't stop me now' van Queen. Het zal geen verrassing zijn dat daar een persoonlijk verhaal onder schuilt en dat wil ik graag met jullie delen. 

Maart 2016

Het is zover! Eindelijk gaan we naar de nieuwe show 'Zelden zoiets gezien' van Bert Visscher! Mijn ouders, broertje, schoonzusje, Michael en ik verzamelen bij de koninklijke schouwburg in Den Haag. We hebben goede plekken in het midden van de zaal en als het licht uitgaat krijg ik helemaal een beetje kriebels van binnen. De show begint en uit de speakers knalt: 'Tonight, I'm gonna have myself a real good time, I feel ali-i-i-iiive'. Ik leg mijn handen op mijn buik, vorige week heb ik voor het eerst een terugplaatsing gehad en op de een of andere manier voelt het zo goed. Dat gevoel lijkt nog eens extra bevestigd te worden door dit moment, door dit nummer. Tranen van geluk staan in mijn ogen.

Een week later heb ik inderdaad een positieve test. Ik wist het, ik voelde het, het zou goed komen deze keer! Weer drie weken daarna hebben we een goede echo, ons geluk kan echt niet op en we worden bevestigd in onze positieve gevoel. 

Drie weken daarna, verdwijnt dat goede gevoel. In één klap. Het hartje van de baby is gestopt met kloppen. De grond zakt onder mijn voeten weg en ik val. Diep, donker en hard. Hoe kan dit nou. Mijn gevoel zei me toch dat het goed zou komen.... 

Maart 2017

Bijna exact een jaar later, dezelfde plek, dezelfde mensen, een show van Bert Visscher. Wat een dubbel gevoel. Aan de ene kant blijdschap en plezier, zin in een avondje lachen. Aan de andere kant verdriet en pijnlijke herinneringen. Een jaar geleden zat ik hier met een volle, warme buik, met goede moed. Nu met een lege buik. Ik ben in de kunstmatige overgang en zit te wachten tot de menstruatie weer op gang komt, zodat we weer met een nieuwe poging kunnen beginnen. Dat had in januari al moeten gebeuren, maar moeder natuur beslist weer eens anders.

Ondanks de gemengde gevoelens, zitten we na een fantastische avond nagenietend in de auto, op weg terug naar huis. Na een tijdje erger ik me ineens ontzettend aan de muziek op de radio. Mijn muzieksmaak is breed, maar de muziek die nu op onze favoriete zender gedraaid wordt, kan ik echt niet waarderen. Ik vraag Michael om de radio voor deze keer even op een andere zender te zetten en dan gebeurt het. Uit de radio klinkt bijna direct: 'Tonight, I'm gonna have myself a real good time, I feel ali-i-i-iiive'. Ik doe mijn ogen dicht en adem diep in, kippenvel op mijn armen. Nooit hebben we deze radiozender aan, nooit. En deze ene keer, precies op deze avond, zetten we die ene zender aan en komt dat ene liedje. Ik doe mijn ogen weer open en kijk uit het raam naar de donkere lucht met fonkelende sterren. Het is een heldere avond, zowel in de lucht als in mijn hoofd. 

En dan komt dat goede gevoel, het vertrouwen, weer keihard terug. Waar en hoe weet ik niet, maar het komt goed, zeker weten. Ik kan vertrouwen op dat gevoel van vorig jaar. Dat wordt nu weer bevestigd. 

Twee maanden later raak ik zwanger en negen maanden later beval ik van een prachtige dochter.