11 mei 2015
We zijn op weg naar Amsterdam en ik ben helemaal hyper. De autoradio staat snoeihard aan en ik zing net zo hard mee. Ik zie in mijn ooghoek dat mijn man waarschijnlijk liever wil dat ik hiermee zou stoppen, maar hij beseft denk ik ook dat ik het nodig heb, dus hij laat me maar even gaan.
Zeven weken na de operatie krijgen we vandaag de officiële uitslag. En ik voel me beter dan ooit. De eerste zes weken mocht ik weinig doen, maar vorige week ben ik weer begonnen met werken. Ik voel me fit en naast de pijnklachten die horen bij het herstel van een operatie, ben ik zo goed als pijnvrij!
We komen stipt op tijd aan in het ziekenhuis en hoeven niet lang te wachten tot we opgehaald worden. Ik ben op van de zenuwen, maar dit keer zijn het positieve zenuwen. De arts heeft natuurlijk al gezegd dat het beter is gegaan dan verwacht, maar wat dit precies voor gevolgen heeft, onder andere voor de vruchtbaarheid, gaan we nu dan eindelijk horen!
De arts vertelt eerst wat we al wisten. De linker eileider moest hij helaas verwijderen. Deze was helemaal aangetast door de endometriose. De linker eierstok zit er echter nog wel in. Aan de rechterkant zitten de eileider en eierstok er allebei nog in en deze heeft hij helemaal schoon kunnen maken. Of de eileider nog goed functioneert kan hij ons niet met zekerheid zeggen. Na een eisprong wordt het eitje door de eileider naar de baarmoeder gestuwd. Het is niet te zien of dit nog werkt, hier kunnen we alleen in de praktijk achter komen. Dit weten we dus pas als het lukt om zwanger te worden.
De arts zegt dat de kans op een zwangerschap voor ons nu bijna net zo groot is als bij iedere andere gezonde vrouw. De kans is iets kleiner, vanwege het ontbreken van één eileider, dit gaat echter maar om enkele procenten.
Naast de endometriose bij de eileiders en eierstokken heeft de arts ook de rest schoongemaakt. Er zit alleen nog een klein plekje op mijn darm. Dit plekje heeft hij bewust laten zitten, omdat er anders een stuk darm verwijdert moest worden. Dat zou betekenen dat ik een open buikwond had gehad, dat het herstel veel langer zou duren en dat de kans op littekenweefsel veel groter zou worden, wat weer een risico is bij endometriose en bij het zwanger willen worden.
De arts feliciteert ons met deze uitslag en lachend bedanken we hem. We spreken af dat we het komende half jaar zelf aan de slag gaan en mocht een zwangerschap dan nog uitblijven, we weer terug komen om een eventuele vruchtbaarheidsbehandeling te bespreken. Hij benoemt nog wel dat hij denkt dat dit waarschijnlijk niet nodig zal zijn.
Ik ben zo blij met dit goede nieuws, maar toch maak ik me ook een beetje zorgen. Wat nou als de endometriose in dat half jaar terugkomt en we weer terug bij af zijn? De arts begrijpt mijn zorgen, maar hij zegt dat als ik weer klachten krijg, ik meteen terug mag komen en dit stelt me wel gerust.
Zielsgelukkig lopen mijn man en ik gearmd het ziekenhuis uit, eindelijk op weg naar onze mooie toekomst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten