10 juli 2016
Ik word wakker en het is pikzwart om me heen. Ik knipper een paar keer met mijn ogen en weet even niet waar ik eigenlijk ben. Ik kom overeind en besef me, ik ben natuurlijk in de slaapkamer van ons appartement! Mijn man en ik hebben onszelf verwend met een heerlijke week vakantie in Spanje. We hadden eigenlijk besloten om niet op vakantie te gaan, maar bedachten ons dat een weekje eruit ons goed zou doen. En ik moet zeggen, dit was de beste beslissing die we hadden kunnen nemen. We zijn hier nu drie dagen en we vermaken ons volop. Het is prachtig weer en we ontspannen even helemaal.
Ik sta op om naar het toilet te gaan en dan breekt de hel los. Ik voel het komen, maar het is al te laat. Een vloedgolf van bloed stroomt langs mijn benen naar beneden. Ik ren naar de badkamer en ga op het toilet zitten. Bloed, overal waar ik kijk zie ik bloed, ik geloof dat ik even niet goed wordt.
Eerst knap ik mezelf op en daarna maak ik de vloer en de badkamer schoon. Ik loop terug naar de slaapkamer en sla de deken opzij om te zien dat de lakens gelukkig niet zijn aangedaan. Ik neem een paar pijnstillers in en ga terug naar bed. Met een diepe zucht staar ik naar het plafond. Ik weet niet wat erger is, het feit dat ik wéér ongesteld ben geworden (want niet zwanger) of het feit dat ik op vakantie ongesteld ben geworden.
Ik bedenk me dat als je ongesteld wordt, je beter op vakantie kunt zijn dan aan het werk. Nu kan ik tenminste rustig aan doen.
Slapen lukt niet meer, maar, zoals mijn moeder altijd zegt, slaap je niet, rust je toch. Ik pak mijn boek erbij en wacht geduldig tot mijn man ook wakker wordt. Ik haal broodjes en we ontbijten samen op het balkon, waar ik me afvraag hoe ik deze dag het best kan besteden.
'Ik heb eigenlijk wel zin om naar het strand te gaan.'
'Zou je dat nou wel doen? Het lijkt me niet erg handig, er is daar nergens een toilet in de buurt.'
Ja, maar ik wil het zo graag.'
'Hoe is het met de pijn in je buik?'
'Hm.'
'Niet best dus?'
Ja, nou ja het gaat wel.' 'Nou ja, nee eigenlijk niet zo best.'
'Lieverd, laten we dan een dagje bij het appartement blijven.'
'Nee, dat is leuk. Zijn we in een prachtig land, het is mooi weer, en dan de hele dag hier zitten, wat is daar nou aan?'
'Denk je zelf niet dat dat het beste zou zijn?'
'Ja, natuurlijk is dat het beste. Maar dan wil ik het nog niet.'
Ik kijk naar mijn man en weet dat hij gelijk heeft. Ik moet mezelf in deze staat geen dagje strand aandoen.
'Oké, we blijven hier, maar dan hoef ik het nog niet leuk te vinden.'
Ik krijg een glimlach terug. 'Nee, natuurlijk niet'.
Terwijl ik mijn boek pak, kijk ik langs de hoge muren van het appartementencomplex en zie ik de zon opkomen boven de bergen. Zo dichtbij, maar zo ver weg.
Maar hé, ze zijn er wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten