Wat als de rust voorbij is

10 januari 2019

De uitgerekende datum komt steeds dichterbij en het eind van de zwangerschap is nu echt in zicht. Vele mensen vragen zich af of ik het zwanger zijn nog niet zat begin te raken. Maar ik moet zeggen, ondanks dat ik heel erg nieuwsgierig ben naar ons kleine meisje, ik het echt nog niet zat ben. Ja, het wordt wel wat zwaarder nu tegen het einde, maar ik geniet elke dag nog volop van het gerommel in mijn buik.

Waar ik wel steeds meer over aan het nadenken ben, is hoe het straks, na de zwangerschap, met mijn lijf zal gaan. Ik ben één van de gelukkigen waarbij de klachten van de endometriose nagenoeg verdwenen zijn door de zwangerschap. Iets wat helaas niet voor iedereen met endometriose van toepassing is, maar voor mij dus wel. Afgezien van mijn darmen, want die doen echt niks als ik daar geen middeltjes voor neem. Maar goed, als dat het ergste is. 

Maar hoe gaat dit straks zijn als ik niet meer zwanger ben? Dan komen en de klachten weer terug en heb ik een lief klein meisje waar ik voor mag zorgen.Voor de zwangerschap heb ik bijna een jaar geen klachten gehad door de het gebruik van Lucrin. Ik had wel veel last van bijwerkingen, maar door de tabletten die ik daar weer voor kreeg, was het goed te doen. Door de ernstige bijwerkingen (met mogelijk blijvende gevolgen) kun je Lucrin alleen niet langdurig gebruiken, dus dit is na de zwangerschap voor de lange termijn geen optie. 

Reden genoeg voor mij om dit alvast eens na te vragen bij de arts. Wel een beetje dubbel, want het gaat nu toch goed en dan heb je niet zo'n zin om alvast te ver vooruit te kijken. Aan de andere kant, wil ik ook goed voorbereid zijn, want ik wil zo snel mogelijk actie ondernemen voordat de endometriose de kans krijgt meer schade aan te richten dat het nu al heeft gedaan. 

Het is een kort en duidelijk gesprek met de arts. Na het bespreken van enkele opties uit het protocol, komt al snel naar voren dat het gebruik van de (mini)pil het beste bij mij lijkt te passen. Met andere woorden, het ziet ernaar uit dat ik voorlopig nog niet van de medicatie en de hormonen af ben. 

Als ik thuiskom, denk ik er nog eens over na. Wat wil ik nu eigenlijk écht? Ik wil niet de rest van mijn leven aan de medicatie. Zal ik anders de hele boel daaronder eruit laten trekken? Maar dat is ook niet wenselijk. Er zijn heel veel vrouwen met endometriose die na het verwijderen van de baarmoeder meer klachten hebben, bijvoorbeeld door het ontstaan van verklevingen, of endometrioseweefsel dat achterblijft in de buikholte. Ik kan mijn baarmoeder wel laten verwijderen, maar daarmee verdwijnt de endometriose bij mijn darmen en eierstokken -en de bijkomende klachten- niet.

Zonder medicatie is ook geen optie, want dan worden de klachten niet onderdrukt en heb ik elke dag pijn in mijn buik en rug. Het is dus echt een beetje kiezen tussen meerdere kwaden.

Terwijl ik diep zucht, probeer ik alles nog even los te laten. Ik wil genieten van het moment, ik weet dat er straks keuzes gemaakt moeten worden, maar nu nog niet. Eerst nog even heerlijk genieten van dat heerlijke gerommel in mijn buik.