Endometri-watte?

Oké, ik heb dus endometriose, maar wat is dat nu precies?

Endometriose is een chronische ziekte, waarbij baarmoederslijmvlies (endometrium) buiten de baarmoederholte voorkomt en zich nestelt op andere organen en het buikvlies. Hierdoor kunnen verschillende soorten klachten ontstaan. Zo'n één op de tien vrouwen heeft endometriose.

De precieze oorzaak van endometriose is niet zeker. Wel zijn hierover verschillende theorieën. De meest bekende is dat er tijdens de menstruatie bloed via de eileiders terugloopt in de buikholte. In dit bloed zitten afgestote endometriumcellen. Deze celletjes dwarrelen neer onderin het kleine bekken. De meeste cellen zijn dood en worden opgeruimd, maar levende cellen kunnen zich hechten aan het buikvlies of aan het oppervlak van organen zoals baarmoeder, eierstokken, eileiders, blaas, urineleiders en gedeeltes van de darm. Als baarmoederslijmvliescellen zich buiten de baarmoeder hebben genesteld spreekt men van endometriose. De plekjes met endometriumcellen worden endometriosehaarden genoemd.

De meest voorkomende symptomen van endometriose zijn menstruatiepijn, buikpijn, darm- en blaasproblemen, vermoeidheid, pijnlijke geslachtsgemeenschap en onvruchtbaarheid. Dit zijn chronische klachten en komen ook buiten de menstruatie voor. De klachten zijn per persoon verschillend, dit is afhankelijk van waar de endometriose zich bevindt. 

Er is geen genezing mogelijk voor endometriose. Wel kan er door middel van (pijn)medicatie, hormoonbehandeling en/of een alternatieve geneeswijze aan klachten- en symptoombestrijding gewerkt worden. Dit helpt echter niet bij iedereen.

Endometriose kan behandeld worden door het uitvoeren van een operatie. Dit kan onder andere door een buikoperatie (laparotomie) of een kijkoperatie (laparoscopie). Endometriose komt echter vrijwel altijd weer terug. Dit kan al binnen enkele weken, maar soms is iemand jaren klachtenvrij. 

Ik heb geprobeerd om bovenstaand de kern van endometriose weer te geven. Ik wil benadrukken dat ik geen arts ben en alleen uit eigen ervaring kan spreken. Bij het beschrijven heb ik gebruikt gemaakt van mijn eigen ervaringen en van de website www.endometriose.nl. Voor meer informatie verwijs ik dan ook naar deze website.

Wanneer de klachten bij mijzelf zijn begonnen weet ik niet precies meer. Ik weet wel dat ik altijd al een zware menstruatie gehad heb. Dit is de reden dat ik op mijn veertiende met de anticonceptiepil ben begonnen.

In januari 2012 besloten mijn man en ik om te stoppen met de anticonceptiepil, omdat we toch wel heel graag ouders wilden worden. Als ik zo terug denk, is dit ook het moment dat de eerste klachten zijn begonnen.

In de loop der tijd werd mijn menstruatie steeds heviger. Het werd eigenlijk zo erg, dat ik me bijna ziek moest melden. Dit deed ik niet, want wie gaat zich nu ziekmelden vanwege zijn menstruatie?

In het najaar van 2012 besloot ik naar de huisarts te gaan. Hij hoorde mij aan en ging toen met mijn symptomen op een zoekwebsite kijken wat er dan aan de hand moest zijn. Hij besloot dat een oorzaak van de hevige menstruatie moest zijn dat ik zwanger was geweest. Sommige vrouwen hebben dat, maar weten het zelf niet, omdat ze dan een zeer vroege miskraam hebben. Ja ik moest maar een zwangerschapstest doen. Ik zei hem dat dit geen verklaring was voor de toenemende klachten en als ik al zwanger was geweest deze maand, een zwangerschapstest nu toch geen zin meer had? Dit moest hij beamen en hij besloot een uitstrijkje te doen. Enkele dagen later kreeg ik de uitslag, er was niks bijzonders te zien, en zo was voor hem de kous af.

Ondertussen bleven de klachten toenemen en ben ik meer dan eens bij de huisartsenpost geweest. Elke keer werd het afgewimpeld. Het waren mijn darmen (neem maar een klysma) of mijn rug (neem maar pijnstillers). Voor iemand die bijna nooit ziek was, zat ik nu regelmatig in de ziektewet. Daarnaast liep ik voor onderzoek bij een uroloog, omdat ik al een jaar lang elke maand blaasontsteking had. Ook hier waren er geen bijzonderheden te ontdekken.

Naast de toenemende klachten, bleef onze kinderwens ook onvervuld. Na ons huwelijk in juli 2013, besloten we dat het toch maar eens tijd werd om verdere stappen te ondernemen. We gingen samen naar een andere huisarts, met als doel een doorverwijzing naar de gynaecoloog. De huisarts onderzocht me vluchtig en besloot al snel dat eerst mijn man onderzocht moest worden, want dit was makkelijker dan onderzoek bij de vrouw. Hier waren wij het absoluut niet mee eens, we maakten ons erg zorgen vanwege mijn klachten. De huisarts wilde hier echter niets van weten en stuurde mijn man door naar het ziekenhuis. Gelukkig bleek hier al snel dat er met mijn man niets aan de hand was.

In het najaar van 2013 'mocht' ik dan eindelijk naar een gynaecoloog. Deze onderzocht me en zag een cyste bij mijn linker eierstok. Dit hoefde volgens hem echter niets te betekenen, dit kon ook met de periode in mijn cyclus te maken hebben. Ik moest twee weken later terug komen en als de cyste er dan nog zat, zou hij een kijkoperatie uitvoeren om de oorzaak te achterhalen.

Toen we twee weken later terugkwamen waren we ontsteld. De gynaecoloog ontkende het over een kijkoperatie gehad te hebben, hij wilde niet eens een echo maken! Nee die cyste die hij eerder had gezien, was niks ernstigs. Iedere vrouw heeft dat weleens. Hij plande mij in voor een hysterosalpingografie. Er wordt dan contrastvloeistof in de baarmoederholte en eileiders gespoten om de doorgankelijkheid te onderzoeken. Na dit zeer pijnlijke onderzoek, was te zien dat mijn linker eileider verdikt was, en waarschijnlijk door het onderzoek was opengesprongen. We moesten nu een half jaar zelf aan de gang om zwanger te worden en als dit niet lukte mochten we terug komen.

Aan het einde van dit half jaar werd ik opgenomen in het ziekenhuis met ontstekingen in beide eierstokken en de rest is geschiedenis.....