We gaan ervoor!

19 januari 2017

Het is vandaag weer tijd voor een echo. Nummer drie alweer sinds ik begonnen ben met de stimulatiehormonen. De gynaecoloog neemt uitgebreid de tijd om te kijken en ik lig vol spanning te wachten op het oordeel. Hij zegt tegen me dat ik me een beetje moet ontspannen, maar dat kost me deze keer meer moeite dan anders. Ik wil gewoon zo graag dat het deze keer goed gaat. Ik ben pas gerust als ik een datum voor de punctie binnen heb. Ja, dan kan er ook nog van alles misgaan, er moeten natuurlijk wel eitjes in de follikels te vinden zijn, die moeten van goede kwaliteit zijn, de bevruchting moet lukken en dan moeten de embryo's ook nog genoeg doordelen. Maar als ik een punctie mag, krijg ik voor mijn gevoel tenminste een kans. En er is maar één goed eitje nodig om onze droom te verwezenlijken.

Ik probeer me te ontspannen door mijn ademhalingsoefeningen te gebruiken, dat helpt gelukkig een beetje. En dan het oordeel. Er zijn zes follikels, waarvan er waarschijnlijk vier goed genoeg zijn voor de punctie, want er is er één te groot en één te klein. De vier kandidaten moeten alleen nog wel iets doorgroeien. Over twee dagen moet ik weer terug komen en als er gebeurt wat er hoort te gebeuren, zal ik dan voor een punctie aangemeld kunnen worden. Jeetje, zou het dan toch goed komen deze keer?

Twee dagen later ga ik vol van spanning weer naar het ziekenhuis voor de doorslaggevende echo. Het gevoel dat bij me overheerst is er één van 'alles of niets' en ik ben ontzettend gespannen. Gelukkig gaat mijn man deze keer mee. Naast dat dit gezellig is, voelt het ook meteen als extra steun.

De gynaecoloog neemt ruim de tijd om te kijken en ik kijk mee. De moed zakt me in de schoenen, want persoonlijk vind ik het er niet zo goed uitzien. Er zijn er nu al twee eigenlijk te groot en de rest is wel gegroeid, maar niet heel erg veel. Ik kijk naar mijn man en schud mijn hoofd. Hij doet hetzelfde.
Maar dan kijkt de gynaecoloog me aan en zegt ineens: 'We gaan ervoor!' Hé wat, we gaan ervoor? We gaan ervoor? Ja, we gaan ervoor!

Ik word helemaal hyper, de hormonen gieren letterlijk door mijn hoofd en lijf en ik stuiter alle kanten op. We gaan ervoor! We krijgen een punctie en daarmee dus een kans! Ik heb vier goede follikels en met heel veel geluk kunnen het er zes zijn. Nou, kom maar op met dat geluk, dat hebben we wel verdiend dacht ik zo. De papieren worden naar Amsterdam gefaxt en dan is het afwachten op een telefoontje. Voor 17.00 uur zal Amsterdam mij bellen met de datum voor de punctie. Nou, het wordt nu toch wel echt heel erg spannend!