7.58 uur

Verdorie, nu begin ik toch nog zenuwachtig te worden. Ik kijk op de klok, die 7.58 uur aangeeft. Nog twee minuten wachten en dan ben ik aan de beurt.

Mijn moeder vroeg gisteren nog of ik wel een beetje kon slapen. Ik was bijna verbaasd over deze vraag, want het gaat eigenlijk prima met me. Tot nu dan. Ik voel mijn hart in mijn keel bonken en ik kan me niet eens concentreren op het lezen van een boekje. 7.59 uur. Ik zie het tijdschrift 'Happinez' op de tafel liggen en hoop dat dit een teken is. 8.00 uur. Ik zie in de weerspiegeling van de glazen kast de gyneacoloog aankomen in de gang achter me. Ik probeer in de wachtkamer altijd op deze strategische plek te gaan zitten. Naast dat je de gynaecoloog stiekem aan kunt zien komen, zit er niemand naast je en je kunt naar het televisiescherm tegenover je kijken. Op deze televisie wordt dezelfde informatie iedere paar minuten herhaald en dat werkt een soort rustgevend.

'Mevrouw Gerritsen?' Ik schrik toch nog bij het horen van mijn naam en spring half op. Ik geef de gyneacoloog een hand en loop mee naar de onderzoekskamer. Het is bijna een jaar geleden dat ik door dit smalle gangetje liep voor de terugplaatsing hiervoor. Ik kan een gevoel van 'daar gaan we weer' niet helemaal onderdrukken. 

Als ik in de stoel klim vraagt de gynaecoloog lachend of hij zich zorgen moet maken om alle blauwe plekken op mijn benen. Ze waren mij nog niet opgevallen dus ik kijk ernaar en bedenk me dat ik vast weer onbewust ergens tegenaan ben gelopen. Dit is een slimme gynaecoloog, want de spanning is meteen doorbroken voordat hij start met het maken van de echo.

Na alle echo's die ik ondertussen heb gehad, ben ik een soort van ervaringsexpert. Ik zie bij beide eierstokken een aantal follikels van rond de 1 cm. Prima, ze zijn klein dus dat zal geen probleem opleveren. Het baarmoederslijmvlies is 5,5 mm. Dat is te dun, een terugplaatsing zal er nu nog niet aankomen. 

Ik vraag aan de gynaecoloog of hij nog even naar mijn endometriosecyste wil kijken. Deze is 1,2 centimeter, zeker een centimeter kleiner dan vorig jaar. Dat vind ik wel goed nieuws. 

Ik mag me weer aankleden en vervolgens naar het kantoor van de gynaecoloog voor de uitslag. Wat ik al dacht klopt, de follikels kunnen geen kwaad, maar het baarmoederslijmvlies is te dun. Deze moet nog wat dikker worden voor de terugplaatsing, anders kan het embryo niet goed innestelen en is de poging bij voorbaat mislukt.

Over vier dagen mag ik terugkomen voor echo nummer twee in deze ronde. Ik maak me deze keer niet zo druk, maar wie weet hoe ik me over vier dagen om 7.58 uur voel....