Een nieuw begin

2 oktober 2015

Ja we gaan het doen. We gaan er alles aan doen. We hadden zo gehoopt dat deze keuze niet nodig was, dat het niet hierop uit zou komen. Bijna was dat ook zo, bijna was alles goed gekomen. We zijn er nu zo dichtbij geweest, nu moeten we er gewoon voor gaan. Nu zijn we er klaar voor.

Na de miskraam van vorige maand wisten we het meteen. Nu wordt het tijd om aan IVF te beginnen. We zitten in het kantoor van de gynaecoloog en hij kijkt me vriendelijk aan. Ik begin voorzichtig te vertellen welke stap we willen nemen, waar we aan toe zijn. Ik ben bloednerveus. Ik ben zo bang dat de gynaecoloog afwijzend gaat reageren en dat we weer moeten gaan vechten voor wat wij willen. Maar gelukkig doet hij dat niet. Hij knikt instemmend en geeft ons meteen gelijk. Hij is het met ons eens. Wat een opluchting!

Hij vertelt ons dat het verplicht is om naar een informatiebijeenkomst te gaan voordat we aan het traject kunnen beginnen. Deze informatiebijeenkomst is op 7 december. Dat duurt dus nog twee maanden, maar hij vertelt er ook meteen bij dat er daarna geen wachttijd is.

Het ziekenhuis in Den Helder werkt samen met het AMC in Amsterdam. In Den Helder hebben ze geen mogelijkheden om een punctie en terugplaatsing uit te voeren, dus dat zal, net als de informatiebijeenkomst, in Amsterdam gebeuren.

De gynaecoloog wil een echo maken, een controle om te kijken hoe het eruit ziet in mijn buik. Rechts ziet alles er gelukkig nog steeds rustig uit. En dan kijkt hij links. Op een schermpje die boven de stoel hangt kan ik meekijken en daar zie ik weer die zwarte vlek die laat zien dat die lelijke cyste daar zit. Het blijft een akelig gezicht. De gynaecoloog meet hem weer op en komt al snel tot de conclusie dat de cyste de afgelopen maand een centimeter is gegroeid. Hij is nu dus drie centimeter. De gynaecoloog zegt dat dit niet zo groot is, maar ik schrik er toch wel van dat hij alweer zo snel is gegroeid. Ik vraag hem wat dit betekent voor de IVF. Hij zegt dat er volgens hem geen operatie nodig is, maar het zou kunnen dat ze hier in Amsterdam anders over denken.

Ik kleed me weer aan en loop achter de gynaecoloog aan naar zijn kantoor, waar we het papierwerk op orde maken. De gynaecoloog vertelt met dat er nog een uitstrijkje gemaakt moet worden, dit is nodig voordat we aan IVF kunnen beginnen. Dus ik moet nog een keer mijn broek uit. Ik grap naar hem dat hij naast mijn man de enige is waarvoor ik twee keer achter elkaar mijn broek uit doe en samen lachen we om dit flauwe grapje.

En dan is alles rond, alles is op orde. Nu is het wachten op 7 december. We kijken er heel erg naar uit, er gaat wat gebeuren, we kunnen actief aan de gang om zwanger te worden. Maar het is toch ook wel heel erg spannend allemaal....