7 juni 2017
's Avonds gaat het helemaal mis, er is een bom in mijn hoofd ontploft en alle informatie die zo netjes in de vakjes opgeborgen zat, slingert nu door mijn hoofd heen.
Ik sta te koken en alles gaat mis. Ik laat alles vallen en tot overmaat van ramp snij ik ook nog met het deksel van een blikje tomatenpuree in mijn vinger. Ik schreeuw, ik gil, de tranen stromen over mijn wangen en als Michael heel lief met een pakje pleisters aankomt, krijgt hij ook nog een sneer.
Ik ben bang, heel erg bang. Wat als, wat als. Wat als de schade in mijn buik zo erg is dat ik straks te horen krijg dat ik het wel kan vergeten. Dat ik nooit meer zwanger kan worden. Dat alle hoop verloren is. Ik weet dat ik zo niet moet denken, maar op dit moment kan ik er gewoon echt even niks aandoen. In uiterste concentratie probeer ik alles weer een plekje te geven in mijn hoofd, maar het lukt gewoon niet. Michael zegt dat het goed komt, ja dat weet ik ook, maar zo voelt het nu even niet.
Ik krijg een dikke knuffel en dan gaat het wel weer een beetje. Het is gewoon zoveel om over na te denken. Een pauze, wil ik dat wel? Ik ben al 33 jaar oud! Of ben ik pas 33? Ik wilde graag jong moeder worden, maar in principe ben ik nu toch ook niet echt oud al, toch? En voor mijn lijf is het natuurlijk wel beter. Maar dan dat onderzoek. Wat gaan ze vinden? Stiekem wil je liever geen onderzoek, wat niet weet, wat niet deert. Maar het is natuurlijk wel belangrijk om goed in kaart te hebben wat goed is en waar iets aan gedaan moet worden. Zeker als dat de kwaliteit van leven kan verbeteren. Maar stel je voor als ze iets vinden waar niets meer aangedaan kan worden. Ja, dat is misschien van het slechtste uitgaan en dat moet je misschien niet doen, maar als je zoveel pech hebt gehad op dit vlak, wil je ook jezelf beschermen. Van altijd optimistisch zijn, genees je vanzelf.
Pff, het is wat. Als deze embryo, als dit lieve kleine mini-babytje nou eens zou blijven zitten. Hoe mooi zou dat zijn. Wat een geluk zou dat teweeg brengen. Dan is op dit moment alles opgelost en wat de toekomst brengt, zien we dan wel weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten