Geduld is een schone zaak

10 maart 2017

Hé, hé. Een week te laat breekt dan eindelijk mijn menstruatie door. Ondanks dat ik weet dat de kans op een natuurlijke zwangerschap zeer klein is, kreeg ik toch weer een beetje hoop. Maar goed het is gebeurt, het is doorgebroken. Nu kunnen we dus weer verder, wat wel fijn is. Als ik uit bed stap, bel ik meteen het ziekenhuis op, om een afspraak te maken voor een echo. De telefoon is eerst weer de hele ochtend in gesprek, maar dan krijg ik ze toch te pakken en maken we een afspraak voor over twee dagen. Als ik ophang, voel ik het alweer een beetje kriebelen in mijn buik. Het is toch altijd spannend als je weer actief aan de gang gaat.

Gelukkig krijg ik tijdens de echo goed nieuws te horen, alles ziet er goed uit van binnen. De gynaecoloog is wel verbaasd om de endometriosecyste te zien, zeker als ik zeg dat deze er al bijna twee jaar zit. Ze maakt er voor de zekerheid toch maar even een foto van. Prima hoor, ik maak me er totaal geen zorgen over. Het lijkt me sterk dat er na al die tijd een probleem door zou ontstaan.

De gynaecoloog van vandaag lijkt nog het meest op een warrige professor. Zo krijgt ze de printer niet aan de praat, waardoor ze geen recept voor mijn medicatie uit kan printen, gelukkig heb ik nog een voorraadje liggen, dus ik rij van de week wel weer een keer heen en weer om het op te halen. Wat me een beetje verbaasd, is dat ze ook niet zo goed weet op welke dag van de cyclus ik nu weer terug moet komen voor de volgende echo. Je zou toch denken dat daar iets van een vast schema voor is, maar dat is schijnbaar te simpel gedacht. Omdat het vandaag zondag is, zijn de assistentes er niet, dus daar kan ze het ook niet bij navragen. Morgen dus maar even bellen.

Een dag later krijg ik te horen dat ik over negen dagen weer een echo heb. Als die echo goed is, worden we aangemeld voor een terugplaatsing. Kijk, dat is lekker snel!

Als de dag van de echo aanbreekt ben ik toch weer een beetje zenuwachtig. Op de een of andere manier heb ik altijd de irrationele angst dat ik te horen zal krijgen dat ik het allemaal wel kan vergeten en dat het toch nooit gaat gebeuren. Dat de endometriose me toch de baas is geworden. Maar gelukkig was alle spanning deze keer weer voor niets en is de echo weer goed! We worden aangemeld voor de terugplaatsing van een cryo!