zondag 3 januari 2016

De eerste stap

18 december 2015

Vandaag hebben we een afspraak met mijn eigen gynaecoloog in Den Helder. Het doel is om gezamenlijk een behandelplan op te stellen voor het IVF-traject.

De gynaecoloog vraagt hoe het met me gaat. In een reflex wil ik 'goed hoor' zeggen, zoals ik meestal doe, maar ik besef me meteen dat ik natuurlijk wel eerlijk moet zijn tegen mijn arts. Ik vertel hem dat ik de laatste tijd continue moe ben en dat de pijnklachten in mijn buik en darmen ook weer zijn toegenomen. Mijn angst is dat de cyste weer is gegroeid. De gynaecoloog zegt dat hij dan direct eerst een echo wil maken, zodat we weten waar we aan toe zijn. O, ik kan die man wel zoenen, dit is nou echt een arts die precies weet wat ik nodig heb.

Bij het maken van de echo ziet hij meteen dat de cyste niet is gegroeid. Yes! Wat een goed nieuws! Ik vraag me dan wel meteen af hoe het kan dat mijn klachten verergerd zijn. De gynaecoloog heeft hiervoor niet een directe verklaring. De cyste hoeft niet te groeien om de klachten te laten verergeren en misschien zit er nog wel ergens iets wat niet op de echo te zien is. De gynaecoloog is tot zover in ieder geval tevreden en ik natuurlijk ook!

In het kantoor begint de gynaecoloog allerlei recepten te schrijven en aantekeningen te maken. Ik heb een hele stapel met papieren voor me op tafel liggen.

Dan legt hij alles uit. Er zijn hormonen om de eigen cyclus stil te leggen, hormonen om de groei van eitjes te stimuleren en hormonen om de baarmoederwand dikker te maken.
Hij heeft overleg gehad met de artsen in Amsterdam en ze zijn tot het besluit gekomen dat ik, voordat ik met IVF kan beginnen, eerst twee maanden kunstmatig in de overgang gebracht ga worden. Dit zal dan starten bij aanvang van de eerstvolgende menstruatie. Pardon? Ik ben 32 en probeer zwanger te worden, dan is in de overgang komen toch geen logische stap? Hij legt uit dat hierdoor alles rustiger gemaakt kan worden in mijn buik en dat dit beter is voor het IVF-traject. Jeetje zeg, maar dan word ik dus ook twee maanden niet ongesteld, dat vooruitzicht bevalt me wel. Als die opvliegers en zweetaanvallen me bespaard blijven, zou dit wel eens wat kunnen worden denk ik zo maar....




Geen opmerkingen:

Een reactie posten